droefheid
schuilt in mijn woorden
de tranen vallen er van af
kon jij het maar horen
alles stopt
en gaat soms weer door
je kan het zien als een pauze
die je even uit het oog verloor
niemand weet
waarom het allemaal bestaat
dat hetgene wat je het meest begeert
gewoon kan opstaan en je verlaat
ik weet
dat het allemaal zo moest zijn
waarschijnlijk ben ik de enige
die in leugens wegkwijnt
je zegt wel
als ik achterom kijk het zo moet laten
want het verleden is niets meer
er valt niet over te praten
dus hier zit ik nu
zonder verleden, zonder leven
ik wil gewoon dat ik nu in mijn verleden
er samen met jou was achtergebleven