De avond valt rond om de aarde,
De maan laat zien zijn mystieke waarde.
Met zijn magische witte stralen,
Roept hij enkele sterren op te gaan dwalen.
Hij alleen bestraalt de aarde,
Hocus spokus krijgt dan zijn waarde.
De schaduw is dan even verbannen,
Er heersen hele andere belangen.
Ieder wezen komt helemaal tot rust,
Hij wekt in elke ziel betoverde lust.
Uren lang zal hij de machtigste zijn,
Tot dat de zon op zijn lichaam schijnt.
Verban hem dan voor een hele dag,
Schaduwen komen weer met een brede lach.
Machtig is de zon over elk wezen,
Maan zal uren moeten wijken,in dit zonnige leven!