Ze maakt zich sterk
Een prachtige deken ligt over de akkers
Bij het vroege vertrek naar m’n werk
De zon gaat mistig rood verloren
Maar ik weet, ze maakt zich sterk
De snelweg ligt er nog verlaten bij
Grijs hangt nog aan groene struiken
Wazig bruine gloed aan oude beuken
Ontwakende herfstooi. Je gaat ontluiken
De dikke laag ligt op de weilanden
’t is alsof een witte zee het groen bedekt
en dampend opstijgt naar de hemel
waar uit het grijze, ‘t blauwe schijnsel lekt
De eerste zonnestalen rood gekleurd,
zoals elke keer weer het geval,
laat in doffe kleuren frisheid glanzen
Onaangekondigd. Zonder trompetgeschal
flowerdrops: | Zaterdag, oktober 09, 2004 21:29 |
wauw, ik bewonder het... |
|
*Lia *: | Zaterdag, oktober 09, 2004 17:40 |
heel mooi om te zien... in de rust.. weinig verkeer nog... prachtig beeldend beschreven door een kei van een dichter... mag ook gezegd worden toch? liefs, Lia |
|
will hanssen: | Zaterdag, oktober 09, 2004 17:15 |
Schitterend, Willem! Liefs, Will |
|
KimErens: | Zaterdag, oktober 09, 2004 16:07 |
Net zoals Miss Rolzoen al zegt: Zeer prachtig verwoord! Dit is echt een super gedicht. Ga zo door! Liefs, Kim |
|
Miss Rolzoen: | Zaterdag, oktober 09, 2004 15:51 |
Zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2004 | ||
Thema's: |