Ik staar uit over de zee,
de golven nemen mijn gedachten met zich mee.
Naar een plek waarvan ik weet dat het veilig is,
genaamd thuis.
Thuis is waar ik wil zijn.
Maar het is hier ver vandaan,
dus ik weet dat ik er niet heen kan gaan.
Ik staar uit over de zee,
de golven nemen mijn gedachten met zich mee.
Even denken thuis te zijn,
dat is toch wel erg fijn!
(Ik heb dit gedichtje gemaakt toen ik voor 2 maanden in Frankrijk woonde. Ik had erg veel last van heimwee, en doordat ik gedichten maakte kon ik mijn gevoelens van me afschrijven.)