Geloof je me als ik je zeg dat
ik met een ondragelijk schuldgevoel leef
dat zich diep in mijn hart genesteld heeft?
Met z'n allen gezellig te samen
kan ik me tegenover hem nog steeds
niet spontaan gedragen.
Ik ben op mijn hoede,voel me niet ontspannen
voer geen gesprekken met hem
voel me vooral gevangen.
Noch voor hem noch voor haar
voel ik enig schuldgevoel
enkel voor jou en misschien heel raar..mezelf.
Heb mezelf wat wijsgemaakt,
was je daardoor bijna kwijtgeraakt.
Met al die gevoelens moet ik nu leven..mijn hele leven.
En zij? Zij doen alsof er niets is gebeurd
al hoop ik dat ook zij
om die hele situatie een beetje hebben getreurd.
Maar het belangrijkste zijn wij twee
en dat jij me mijn fouten vergeeft
en dat je gelooft dat ik enkel voor jou leef.