De Cirkels van de Hallucinatie
De stenen wijken terwijl ik loop,
Langzaam zak ik weg in de Cirkels van de Hallucinatie en Hoop
De Cirkels, ze realiseren de droom-reïncarnatie
Ze verlenen gestorven dromen en vervlogen hoop een soort van gratie
De Draaikolk trekt me naar de ongekende Dalen;
Dalen van positiviteit, geluk en sprookjesverhalen
De Draaikolk, de Cirkels, laten me genieten van dat wat echt is, maar tevens niet bestaat
De Dalen geven me datgene dat me in de werkelijkheid leven laat
Ik vind het niet erg als de Draaikolk mij naar de Dalen trekt
Mijn defensieschild breekt dan: ik wil naar het surrealistische dat liefde, hoop en hallucinaties verwekt
Ik voel me daar thuis, omdat ik daar iemand tegenkom die ik kan en mag beminnen
Ik mag jou dan in mijn armen nemen, jou tegen me aandrukken, strelen, kussen: jouw warmte trekt langzaam naar binnen
't Is jammer, maar de Cirkels hebben geen eindeloze kracht
Ik voel dat ik weer naar de aarde word gestuurd
Ik probeer het tegen te gaan, omdat jij in de Cirkels wel en op aarde niet op me wacht
Terug in de werkelijkheid denk ik: waarom zijn de Cirkels niet de realiteit, de realiteit niet de Cirkels;
dan hadden mijn momenten met jou veel langer geduurd.
- PosNRG 15/10/04 -