In ogen van oranje geel
Werd het mijn ziel ooit teveel
Diep gewortelde pijn
Zal voor eeuwig de mijne zijn
Vertrokken uit het land van blauwe koren
Ging een kinderziel in pijn verloren
In een stad van angst en pijn
Zou het kind nooit meer de zelfde zijn
Vertrokken in zijn derde jaar
Werd zijn leven ondraagbaar zwaar
Als werd hij gegooid door de poorten van de hel
Daar vond de dienares van satan hem wel
Als eerst van eten verstoken
Werd zijn ziel gebroken
Geslagen tot angstig stil
Brak men zijn laatste wil
In een blauw geslagen huid
Schreeuwde het kind luid
In aards lijden werd het niet gehoord
Zijn trots werd in de grond geboord
Toch hief hij fier het hoofd
Het zal stoppen heeft hij zich zelf beloofd
Pijn zou hem niet meer raken
Ook niet als ze zijn botten braken
Vol moed en vertrouwen vocht hij door
Tot satans gebroed verloor
Ze brak nimmer zijn inner pracht
Hij hield stand in wanhoop kracht
Twee jaren lang
Altijd was hij bang
Maar aan de horizon zag hij licht
Vertrouwde op zijn toekomst zicht
De duivelin geloofde niet dat het kon
Maar het kind vocht en won
Na twee jaren van geleden pijn
Wist de knul dat dit niet zijn oma kon zijn
Hij draagt de pijn met zich mee
In een soms ware tranen zee
Hij vraagt zich af wat hij mis deed
Tot de duivelin zelf de hel in gleed
Wim Black Lord
Tershi: | Woensdag, oktober 20, 2004 00:17 |
hoe moeilijk en hoeveel pijn dat zie ik -iedereen die dit leest Maar onthoud.. er is meer, meer dan pijn.. Want die heeft Hij al voor jou geleden..: Ik droomde Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij. We liepen samen 't leven door en lieten in het zand, een spoor van stappen, twee aan twee; de Heer liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop, in |
|
maria : | Woensdag, oktober 20, 2004 00:01 |
stil gevallen diep geraakt geen woorden voor jij hebt meegemaakt dapper en moedig open uitend geschreven met bewondering jouw dicht gelezen troostknuffie en veel liefs, maria |
|
Raira: | Dinsdag, oktober 19, 2004 23:11 |
(van het)...... hoort er niet te staan sorry |
|
Raira: | Dinsdag, oktober 19, 2004 23:10 |
wat een verleden vol leed de pijn schrijnt van het door het gedicht ongeloof dat mensen zo wreed kunnen zijn hopelijk dat de pijn langzaamaan verlicht een hartrakend gedicht Wim liefs raira |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 19 oktober 2004 | ||
Thema's: |