Ik dacht aan….
Het donker was helder, helder als kristal.
Toch dacht ik aan schimmen in de nacht.
Aan uitgebloeide heidevelden, verlepte rozen.
Aan de mensheid, zo verkrampt, verkracht.
Aan de liefde die haar plek maar niet vinden kan.
Zoekende is, maar wel handen ziet die reikende zijn.
Aan de vreugde die achter glas te bezichtigen is,
en verdriet dat volop woekert met chagrijn.
Aan positieve invloed, en de machteloosheid daarvan.
Aan loze beloften van diverse wereldleiders.
Voel me zwak, ‘k ga me niet meten met anderen.
Maar vind op mijn pad vaak dezelfde strijders.
willem
Bieke: | Donderdag, oktober 21, 2004 20:24 |
Mooi verwoord Willem, nee je moet je echt niet met een ander meten, blij jezelf ;) Liefs Bieke, |
|
*Lia *: | Donderdag, oktober 21, 2004 13:57 |
het hoofd vol... allemaal inspiratie voor nog meer van zulke mooie dichten.. liefs, Lia |
|
sunset: | Donderdag, oktober 21, 2004 12:04 |
Eendacht maakt macht, en brengt uiteidelijk 'de overwinnig'. Mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
***Zij***: | Donderdag, oktober 21, 2004 11:41 |
Als je je niet meet aan anderen, moet je je dan zwak voelen? Vind juist van niet... Niet teveel denken jij.. Mooi gedicht.. |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2004 | ||
Thema's: |