onomkeerbaar
in ’t sterven van de zon
waar bloed rood mengt
met wat zo-even nog
was hemelsblauw
in een ontwaken
van gevoel
secondesnel
zoals het raken
van een morgendauw
alsof het afscheid toch
voor even mocht verlengd
en ik weer bij je kon
hoe pijnlijk is de tijd
dat wij tranen geweend
in diep verlangen
en ik jouw lijf
enkel als schets
gekend
verwend
in ’t hart geëtst
is ’t bloedgeschrijf
en ’t immer bangen
dat wij, versteend
van angst, eeuwige spijt
goud kleuren wolken
onder regenbogen
die wij bezaten
met de maan
de sterren
zon
kon
ik je maar
ooit laten gaan
en zonder praten
kan nooit gelogen
zijn woorden nimmer dolken
ik kijk je na
en enkel ’t kijken
doet me pijn
en ’t weten dat
gemiste kansen
onomkeerbaar zijn.
**********
sunset 22-10-2004
**********
scorpio-nb: | Donderdag, oktober 28, 2004 08:00 |
je hebt niet alles zelf in de hand, maar het maakt het niet minder pijnlijk. liefs | |
lommert: | Vrijdag, oktober 22, 2004 13:15 |
herinneringen..triest maar o zo mooi gedicht..bewondering willem |
|
Camaris: | Vrijdag, oktober 22, 2004 12:19 |
Zelf ben je niet onomkeerbaar. Draai je om, kijk naar de toekomst en de kansen die daar nog in het verschiet liggen. Heel mooi gedicht! Groeten Camaris |
|
*Lia *: | Vrijdag, oktober 22, 2004 09:51 |
triest dicht..met bewondering gelezen.. liefs, Lia |
|
Raira: | Vrijdag, oktober 22, 2004 09:02 |
weer met veel bewondering gelezen en zoals Arie zegt er is niet maar één kans in je leven..........dussss liefs raira |
|
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, oktober 22, 2004 08:40 |
Je krijgt in je leven altijd twee kansen. heel mooi geschreven. moin moin arie |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2004 | ||
Thema's: |