de beat dreunde er door opgeblazen rook
stemgeluid van schorre kelen klonken
als vage klanken in de verte uit het donker
jou geur overtroffen het zweet dat gestroomlijnd
langs je schouder naar beneden gleed

mijn ogen volgden met stil verlangen
de stroom van kleine straaltjes naar omlaag
elke beweging veranderde de richting
terwijl jouw lippen in mijn oren de woorden spelden
het bloed in mijn aderen opzweepte tot kolkende rivieren

het zoldertje is verdwenen de beat veranderd
onverstoord zijn er momenten met de beat van toen
die met ons nog steeds hetzelfde doen

© Jacob.W.L.Looij