Schubert, wat voelde jij ?
Violen laten langzaam de mooiste bloemen bloeien.
Aangezet door de bassen: ‘wij moeten…wij moeten!!
Kom laat ons ontluiken. Zie je daar het kind huppelen?
Groeten! Kom kind, ga ons plukken. Wij zijn nu op ons mooist.
Je stroom voert je naar ons.Ja, het gaat ons samen lukken.’
Ik zie een afgestofte vaas, alsof ze de dag voelt daarvoor.
Mag mamma die voor jou in die vaas zetten, lieverd?
Ja mam, ik heb ze voor jou geplukt, ook wel voor papa hoor….
De zon daalt in rode kleuren met een schitterende lach
En bloemen fluisteren: O, geef ons morgen nog zo’n dag.
*-*Zij*-*: | Zondag, oktober 24, 2004 12:45 |
De zon daalt in rode kleuren met een schitterende lach En bloemen fluisteren: O, geef ons morgen nog zo’n dag. Super..... |
|
Raira: | Zondag, oktober 24, 2004 10:24 |
de violen ruiken en spelen muziek raakt een gevoelige snaar herinneringen bloeien weer op prachtig zit het leven in elkaar heel erg mooi gedicht op deze zondagmorgen liefs raira |
|
sunset: | Zondag, oktober 24, 2004 09:38 |
Prachtig! Liefs / sunset PS: De woorden 'dansen' als de tonen van de muziek. |
|
Gonny: | Zondag, oktober 24, 2004 09:31 |
Goede morgen Lommert Heel mooi geschreven dit Een fijne dag Dikke knuffelkuss Liefs Gonny |
|
Lia : | Zondag, oktober 24, 2004 09:26 |
schitterend verhalend dicht... kan de bloemen haast ruiken... liefs, Lia |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, oktober 24, 2004 09:23 |
Violen als met gezichtjes lokken ook dit mensenkind... Strelende klanken, worden door mij hevig bemind... Muziek, liefde, kleurijke bloemenpracht... Is wat jij me met dit gedichtje bracht... Liefs en een fijne zondag X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2004 | ||
Thema's: |