Het meisje dat het niet begreep
“Pap ga je nooit meer bij ons weg?”
“Nee hoor meisje, dat beloof ik!”
Dit zei je tegen het meisje dat met een behuild gezichtje op je schoot zat,
Bij haar verscheen een glimlach op haar gezicht,
En pakte je nog steviger beet!
Dat moment zal ze nooit meer vergeten…
Een paar weken later,
Zwaaide ze naar je door het raam.
Je zwaaide niet terug,
Je ging weg,
En je kwam niet meer bij haar terug.
Je liet haar alleen,
Haar glimlach verdween,
Weken later was ze bij je,
Jij was met een vreemde vrouw.
De vrouw was heel anders dan haar moeder.
Je deed zo lief tegen die vrouw!
Het meisje begreep het niet!
Vragen kwamen bij haar naar boven:
Waarom?
Hoe is dit gebeurd?
nu,
Jaren later,
Ligt ze op haar bed,
En denkt aan je;
Ze heeft nog steeds geen antwoord op haar vragen.
Ze kent haar vader niet meer,
Ze is alleen…