weekgedicht; uitdaging van Zwarte Schaduw
in de schaduw van de maan
alleen op het strand
denkend aan weleer
herinneringen ophalen
hij is niet meer
in mezelf lach ik
zie je nog staan
in de schaduw
van de maan
nu ben je een schim
ik wil me verschuilen
wakend over mij
je ziet me huilen
blinkende tranen
staren naar de lucht
ik zou willen schreeuwen
het enige wat nog ontsnapt
is een diepe zucht
Lia, 6 november 2004
***Zij***: | Maandag, november 08, 2004 19:57 |
erg mooi! enneh, had je je brilletje niet op Oma Lia??? ;-) |
|
fox_bert: | Zaterdag, november 06, 2004 21:19 |
helemaal geslaagd liefs Bert |
|
Tommie3993: | Zaterdag, november 06, 2004 19:56 |
Soms moet je even relativeren, zuchtend....en dan maar weer door....liefs..en mooi gedicht,Lia,zeker....xx.. | |
Peter van der Linden: | Zaterdag, november 06, 2004 13:53 |
Alleen, in het maanlicht, denken aan dierbaren die er niet meer zijn. Prachtig gedicht weer. Liefs, Peter. |
|
Lieverdje: | Zaterdag, november 06, 2004 12:51 |
Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 06 november 2004 | ||
Thema's: |