mijn roep in de verte,
is nog niet verstaan
een stille wenk,nog niet begrepen
het zicht in de verte, is oneindig
eenzaam zijn,iets wat wordt begrepen
waarom dan niet voor mij
wel een hand,maar geen warmte
doen alsof,spagaat van een slang
heb het leven nooit begrepen
maar zeg maar niets meer
'k zal niet meer zeuren
laat alles maar zo zijn
want,ik ben ik,
,,,Psych,,,
Esther Sharita: | Zondag, november 07, 2004 15:52 |
Jij bent jij! en ik ben ik.... Erg mooi gedicht! Liefs mij |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, november 07, 2004 15:08 |
Een schitterend gedicht heb je hier geplaatst...Bravo! veel liefs Jannie |
|
Lieverdje: | Zondag, november 07, 2004 13:07 |
Fictie... Maar oh, zo schitterend verwoord! Graag gelezen! Liefs |
|
sunset: | Zondag, november 07, 2004 12:48 |
Prachtig neergezet (en gelukkig zag ik 'fictie'). Liefs / sunset |
|
fox_bert: | Zondag, november 07, 2004 12:11 |
yep ik ben ik met positieve kanten maar ook minder positieve kanten. zoals een ieder nu is hety aan derden om ook die kanten te kunnen accepteren. goed geschreven vosje |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2004 | ||
Thema's: |