Twee hoogbejaarde mensen,
niet meer zo goed ter been.
Hun intense liefde voor elkaar,
kon nog meten met iedereen.
Alles deden ze samen,
niemand kon ze scheiden.
Totdat hij plotseling overleed,
toen begon voor haar het lijden.
Ze sleet de lange dagen,
in verdriet en eenzaamheid.
Ze staarde wezenloos voor zich uit,
zonder besef van plaats of tijd.
Toen kwam voor haar de verlossing nabij,
waar ze zo lang op had gewacht.
Hun harten smolten weer ineen,
de dood had hun samengebracht.
Tofgirl: | Woensdag, november 10, 2004 01:56 |
Erg goed geschreven! Mijn co0mplimenten! Liefs, Susan |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, november 09, 2004 18:27 |
Wat een prachtig gedicht. Geweldig Ria, met een traan in mijn oog gelezen. Liefs, Peter. |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 09 november 2004 | ||
Thema's: |