In de schaduw van de maan.
( Weekgedicht)
De nacht legt zijn donkere deken
over de aarde die al zo duister is.
De sterren lijken van de hemel geweken,
maar bij niemand een gemis.
Omdat de ogen zijn gesloten,
geen mens die nog de waarheid ziet.
die is al lang verstoten
door onverwerkt verdriet.
Om de waarheid te vermijden
houden ze krampachtig de ogen dicht.
En denken terug aan schitterende tijden,
maar zien dus ook niet het fonkelende licht.
Want in de donkere nachten
in de schaduw van de maan,
Zijn het de sterren die blijven wachten,
tot bij de mensen de ogen open gaan.
de nifter: | Woensdag, november 10, 2004 08:50 |
ja erg mooi.... en even de waarheid vermijden is soms wel lekker ;) | |
bobootje: | Dinsdag, november 09, 2004 20:23 |
ik vind het een mooi gedicht. klasse! maar misschien was het moier geweest als je de zin 'maar dus zien ook niet het fonkelende licht' zou veranderen in 'en zien dus niet het fonkelende licht' maar verder echt heel mooi!!! |
|
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 09 november 2004 | ||
Thema's: |