Herfstfilosofie
Hoe dikwijls ‘k bijna ben gekraakt,
het leven heeft mij leren buigen
Zoals ook 't regelmatig vallen
mij heeft geleerd rechtop te kunnen staan
Want hoort niet bij het leren zwemmen
dat je bijna verdrinken moet
En zonder slechtigheid te kennen,
ken je beslist ook niet het goed
De dag hoort bij de nacht
zoals het licht bij ’t duister
In dag verwarmt jou de zon
De nacht kent weer haar sterrenluister
Het kind zit bij de opa op zijn schoot
En liefde, vreugd bestaan nooit zonder pijn
Zo kent het leven ook de dood
Want zonder zou er nimmer leven kunnen zijn.
**********
sunset 09-11-2004
**********
bobootje: | Zondag, november 14, 2004 18:59 |
precies zoals het leven is! mooi verwoord! liefs bobootje |
|
scorpio-nb: | Donderdag, november 11, 2004 08:09 |
... en zo is het leven ... in al zijn facetten ... zo makkelijk maar tegelijk zo moeilijk | |
waterval: | Woensdag, november 10, 2004 22:23 |
eentje om in te kaderen.... liefs,... van waterval~~~ |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, november 10, 2004 22:18 |
Schitterend gedicht.... X Annemieke |
|
Lia : | Woensdag, november 10, 2004 17:50 |
geboren en sterven... ertussenin is het leven..prachtig neergezet.. liefs... |
|
Peter van der Linden: | Woensdag, november 10, 2004 10:44 |
Dat heb je weer mooi verwoord. Ik vind het knap, hoe je het allemaal bedenkt. Groetjes, Peter. |
|
Bieke: | Woensdag, november 10, 2004 09:52 |
mooie filosofie sunset die staat als een muur Liefs Bieke, |
|
de nifter: | Woensdag, november 10, 2004 09:45 |
zo.... daar is ie weer.... lekker om weer eens aan te wippen en je gedichten te lezen |
|
psych: | Woensdag, november 10, 2004 09:44 |
de waarheid,,,eigenlijk is alles zo simpel,,,maar,,,, ,,,liefs,,,psych,,, mooi gedicht |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2004 | ||
Thema's: |