Het gebeurt als ze bijna twintig is,
beetje voor beetje komt het terug.
Ze wil die nare gedachten niet,
dus ze verdringt ze maar weer vlug.
Maar ze laten zich niet verdringen,
ontkennen helpt niet meer.
Ze komen in hevigheid op haar af,
hoezeer ze zich ook verweerd.
In een flits ziet ze haar vader,
wanneer hij op haar kamer kwam.
Ze voelt opnieuw de angst,de spanning,
als hij weer "bezit" van haar nam.
Ze wordt verstikt door haatgevoelens,
ze wordt totaal overspoeld.
Zó ontzettend kwaad,
heeft ze zich nooit eerder gevoeld.
Ze is nu op de goeie weg,
door die gevoelens toe te laten.
Ze weet dat ze nu zover is,
dat ze er met iemand over kan praten!
*Hoewel het fictie is,hoop ik toch dat ik het gevoel van een incest-slachtoffer een beetje heb kunnen verwoorden,anders hoor ik het graag,diegene die er mee te maken hebben wil ik heel veel sterkte wensen*
*Mistica*: | Woensdag, november 17, 2004 14:16 |
Onwijs mooi gedicht, ik heb incest ook meegemaakt en jouw gedicht is erg herkenbaar! supermooi.. | |
henniehummel: | Zondag, november 14, 2004 19:18 |
Hallo Ria, Je hebt dit heel knap verwoord en omschreven. Kreeg kippevel, had het gevoel dat het over mij ging. xxxxxx Hennie |
|
erje: | Vrijdag, november 12, 2004 19:33 |
het is niet te geloven dat dit in werkelijkheid gebeurt maar helaas komt dit nog vaak voor, ze maken zo`n kind voor het leven kapot, blij dat je er aandacht aan hebt besteed liefs erje |
|
Fortune: | Vrijdag, november 12, 2004 19:06 |
Van alles dingen die ik erover heb gelezen denk ik toch wel dat jij er aardig van geod hebt afgebracht.. En ook van de ervaring die ik van verder weg heb vind ik dat je het heel mooi hebt gesschreven.. liefs, Samantha |
|
Martine Gieze: | Vrijdag, november 12, 2004 17:46 |
heel sterk en gevoelig verwoord!! mijn moeder heeft het meegemaakt,bij haar kwam het er pas rond haar 40ste uit...eerst allerlei lichamelijke klachten die dus vooral psychisch bleken te zijn.....ze heeft er veel over gepraat,ook in therapie geweest,nu(ruim 10 jaar later) heeft ze het een plek kunnen geven en heeft ze het redelijk kunnen verwerken.....m'n opa leeft gelukkig niet meer(ik heb hem nooit gekent) ik zou die vent niet kunnen zien!!! ooh...en het gebeurt maar al te vaak....vrese |
|
Peter van der Linden: | Vrijdag, november 12, 2004 16:42 |
Gelukkig nooit mee te maken gehad in familie of kennissen kring. Maar dat het gebeurt is zeker en ook heel triest. Die er mee geconfronteerd worden wens ik veel sterkte. Je hebt het probleem hier prachtig neergezet. Liefs, Peter. |
|
Luijkx: | Vrijdag, november 12, 2004 16:32 |
Ik hoop dat het gedicht de kracht aan diegene geeft, die het nodig hebben en die in je gedicht schuilt! Heel moeilijk om zoiets te verwoorden, maar je hebt het toch goed gedaan! Liefs, Laura |
|
zemi: | Vrijdag, november 12, 2004 16:14 |
Heel mooi, ik denk wel dat je het een beetje kan verwoorden. Liefs, zemi |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 november 2004 | ||
Thema's: |