verwarring
ik ga door mijn knieën
raap een schelpje op
verwonderd bekijk ik
zijn prachtige kleuren
op de achtergrond
hoor ik het zachte geruis
van de golvende
schuimbekkende zee
wind blaast haren
in mijn gezicht
maar ach
het kan me niet deren
al mijn gedachten
gaan geheel hun eigen weg
niemand die me ziet
niemand die me hoort
ogen vullen zich met tranen
genietend van de omgeving
van binnen zo verscheurd
laat ik mijn tranen de vrije loop
Lia
la mama: | Zondag, november 21, 2004 18:59 |
voelbaar mooi,gooi het er uit!!! liefs |
|
Tommie3993: | Vrijdag, november 19, 2004 16:49 |
Yep....., beeldend gedicht...zie het voor me....liefs...xx.. | |
Luijkx: | Vrijdag, november 19, 2004 16:12 |
Kippenvel krijg ik van dit gedicht, dat met zo veel gevoel is geschreven! Prachtig Lia, maar het is goed je wel 'ns lekker te laten gaan, zonder dat iemand je even stoort, maar vergeet nooit steun te zoeken wanneer je dat nodig hebt! Liefs, |
|
Ria : | Vrijdag, november 19, 2004 15:26 |
Heel mooi en emotioneel verwoord!!Liefs Ria | |
Martine Gieze: | Vrijdag, november 19, 2004 13:12 |
wat een emotie....supermooi/sterk verwoord!!! liefs sterkte,Mart |
|
Jacqueline: | Vrijdag, november 19, 2004 13:03 |
Kan mij dit heel goed voorstellen,prachtig gedicht!!! | |
frientjus: | Vrijdag, november 19, 2004 11:44 |
zo heel anders als de vorige maar ook heel mooi!! liefs, |
|
sunset: | Vrijdag, november 19, 2004 09:03 |
Het dualisme, binnen en buiten. Mooi. Liefs / sunset |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2004 | ||
Thema's: |