Tijdloze verdriet
Op tafel ligt een roos
Scheef op een brief in wit
Sierlijk geschreven
Met tranen bedekt
Woorden zijn verlopen
In nog leesbaar blauw
Je woorden raken mijn hart
Kerven mijn ziel tot diepe pijn
Je afscheid heb ik nooit begrepen
Je ziekte nooit gezien
Waarom heb je me niet uitgelegd
Of even met me gesproken
Nooit zal ik weten
Wat jij nooit hebt genoemd
Droef denk ik aan jou
Ogen tranen zilt
Het eten stond klaar
De polissen er naast
Vaak keek je in tijd vooruit
Een gave ook mij gegeven
Wat jij zag kon ik slechts voelen
Maar dit keer had je gezien
Wat ik niet voelde
Lieve mam ik vraag je waarom
In stilte ging je heen
Liet je gezin alleen
Een hersenbloeding werd je fataal
Maar je schreef ik hou van jullie allemaal
Toen ik thuis kwam las ik je brief
O mam ik had je zo lief
Hoe kon jij weten
Ik zal je nooit vergeten
Nu 26 jaar terug in mijn verleden
Voel ik nog steeds de pijn
Hoe heb jij geleden
Onder jou ziend zijn
Vandaag wil ik je herdenken
Kaarsjes branden vannacht
Ik voel je om me heen
Vandaar dat ik zachtjes om je ween
In ver slapende rust
Waarin gene zijde je kust
Stuur ik je vandaag een zoen
En dwaal weg in gedachten naar toen
Wim Black Lord 21-11-2004
Mijn moeder voorzag haar eigen heen gaan
En is nu 26 jaar geleden
Daar wou ik vandaag even bij stil staan
En delen omdat ik niet weet
Met wie ik dit liever deel
Als met de lieve voelers
De freaks………………………………..
Omdat jullie voelen en begrijpen
la mama: | Woensdag, november 24, 2004 10:26 |
diep rakende...'k vind hem schitterend...recht uit het hart...kus liefs |
|
keiko: | Zondag, november 21, 2004 18:40 |
wat moet ik zeggen op zo'n intens gevoelig gedicht.. de liefde voor een vrouw die je helaas heeft moeten verlaten.. hij is schitterend.. knuffie van keiko... |
|
nica: | Zondag, november 21, 2004 16:15 |
en het blijft áltijd een gemis!! mooi gedicht krijg er kippevel van. sterkte liefs nica |
|
lodi: | Zondag, november 21, 2004 13:28 |
een plek in je hart zal altijd voor haar zijn een moeder blijft altijd een moeder,en zeker met dat spesiaale gevoel van wat jij hebt.... liefs en sterkte lodi |
|
Lia : | Zondag, november 21, 2004 12:46 |
kaarsjes branden...hoeveel jaar geleden het ook is.. gemis blijft altijd... heel herkenbaar... knuf,Lia | |
sunset: | Zondag, november 21, 2004 10:28 |
Voelbare droefheid, herkenbaar verdriet. Misschien dat het weten dat zij altijd bij je is een weinig soelaas biedt. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
christina: | Zondag, november 21, 2004 01:14 |
ik weet wat je voelt draakje dat onzichtbare draadje blijft afwezig aanwezig zeg ik altijd sterkte en een warm drakenknuffie |
|
maria : | Zondag, november 21, 2004 01:00 |
diep rakend ontroerend dichtvoel uit jouw ziel wetend ziende moeder jou intens liefhebbend ontviel stil ontsteek ik een kaarsje dat branden zal de dag en nacht zal wenken naar haar ster van jouw engel die over jou houd de wacht hecht in verbondenheid zal zij altijd in jou hart zijn met liefde jou omarmen in verwerken van de pijn warm troostknuf en heel veel liefs, maria |
|
erje: | Zondag, november 21, 2004 00:59 |
het siert je dat je hier even bij stil staat en je bent een kanjer dat je er alsnog een gedicht over schrijft, en hoe. geroeten erje |
|
Charmed...one: | Zondag, november 21, 2004 00:57 |
Lieve Wim, Met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel heb ik je gedicht gelezen... Heel mooi en lief dat je je moeder herdenkt, en zoals ik in je gedicht kan ophalen leeft je moeder voort in jou doordat je aan haar denkt... verder weet ik niet goed wat ik zeggen moet ik ben echt stil van je gedicht... groetjes kuszszszszszsz en een warme knuffel Bianca......... |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 21 november 2004 | ||
Thema's: |