toen jij je gaf
zoals jij wilt
slechts vrienden
in een zachte sfeer
de kaarsen branden
ze flakkeren niet meer
je gaf een lach
in dubieuze woorspeling
voelde hoe de stemming
snel in opmaat ging
las gedragen een gedicht
ik zag weer je gezicht
toen jij je gaf die nacht
aan mij alleen, we
gingen door de barriƩre
heen van jaren ongeweten
ik opende
dat was vergeten
je liet je voor het eerst
weer zien in woord en zinnen
je leerde eindelijk beminnen
in je stem
spreekt nu verlangen
de zaal kun je zo vangen
met je warme lichaamstaal
je magie is niet verbaal
wil melker
29/11/2004
Nooitgeweest: | Maandag, november 29, 2004 11:40 |
Een erg fijn gedicht! Geweldig!... Kusj, |
|
ria busschops: | Maandag, november 29, 2004 11:08 |
Prachtig, gevoelvoel, oprecht,liefdevol geschreven xxx |
|
psych: | Maandag, november 29, 2004 09:35 |
geweldig,mooi,,,gr,,,psych,,, | |
Sunflower Ria: | Maandag, november 29, 2004 08:35 |
schitterend mooi ben er stil van liefs en knuffel Sunflower Ria |
|
Kelly Erens: | Maandag, november 29, 2004 08:29 |
Heel mooi gedaan, Echt prachtig, Liefs Kelly |
|
Diane: | Maandag, november 29, 2004 07:10 |
Gewoon weer prachtig. Liefs Diane | |
Lia : | Maandag, november 29, 2004 06:56 |
fictie.. staat erboven... erg mooi verwoord... |
|
Pyro: | Maandag, november 29, 2004 06:55 |
*Stilte* | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2004 | ||
Thema's: |