De klok van het leven,
tikt ongenadig door.
Denk vaak aan de mensen,
die ik in dit leven reeds verloor.
Hun fysieke aanwezigheid,
behoort lang tot het verleden.
Om hun en mijn zielerust,
heb ik vaak gebeden.
Niet op mijn knieën,
voor één of ander kruis.
Zo'n relikwietje vind je niet,
in mijn huis.
Maar bij het licht van een kaarsje,
of zittend op een bank.
Onderwijl luisterend naar vogeltjes,
met hun opgewekte klank.
Ook voor mij tikt de klok,
steeds sneller en onverschrokken.
Velen zullen er nog steeds zijn,
als ik al ben vertrokken.
la mama: | Vrijdag, december 03, 2004 14:14 |
met veel gevoel geschreven... ff stil staan bij het leven...bij de dood...na denker... liefs,margot |
|
Bieke: | Vrijdag, december 03, 2004 11:37 |
Zo zal het altijd blijven gaan Eric mooi neergezet. Liefs Bieke, |
|
sunset: | Donderdag, december 02, 2004 20:43 |
Het rad van de tijd, mooi beschreven. Liefs / sunset |
|
energygirl: | Donderdag, december 02, 2004 19:58 |
oh bah dat moment van er niet meer zijn...vind ik doodeng.... moet daarbij zeggen dat je je gedicht mooi en zoals het is hebt geschreven! liefs energygirl |
|
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2004 | ||
Thema's: |