Ik laat mijn gedachten lopen.
Ik ken mezelf niet.
Ik dacht dat ik "mij" had gevonden,
maar ik ben mezelf niet.
Ben ik zo veranderd of juist alles om mij heen?
Een droom die ik had, lijkt nu meer op een simpel idee
In mijn hoofd speelt mijn leven zich af.
Ben ik zo veranderd van de persoon die ik was?
Is het zo'n illusie dat ik vooruit ben gegaan?
Of heeft de rest om mij heen gewoon stilgestaan?
Hoe pas ik weer in het plaatje van mijn eigen leven.
Moet ik mijn nieuwe idealen een kans geven?
Volg je hart is een simpele zin,
maar duikt toch overal op als ik erover begin.
Ben ik te veel aan het denken in mijn hoofd?
Heb ik nooit echt in mijn eigen hart geloofd?