rust in mijn bloedend hart
heb ik nimmer echt gekend
altijd vrees en twijfel kennen
altijd de wereld wantrouwen
breekt de nacht aan in mijn ziel
ik dwaal door mijn verleden
zie de tekens van de tijd
die mijn jeugd hebben gestolen
mijn tere kinderjaren
voor altijd zijn verloren
nu ik kracht ken en het licht
vrees ik niet langer die oude tijd
door de wetenschap van mijn ziel
breek ik de band met oude daden
die mij breekten in die cel
nu ik vrij mag spreken eeuwig
zal ik liefhebben als geeneen
durf ik te lopen over paden
mij geschonken door de tijd
waar ik lang voor heb gevochten
10-12-04
sunset: | Zaterdag, december 11, 2004 09:25 |
Leven is ALTIJD op een bepaalde manier 'twijfel'. Mooi. Liefs / sunset |
|
Raira: | Zaterdag, december 11, 2004 08:53 |
Wat een prachtig gedicht en blijf die paden lopen spreek vanuit je eigen hart woorden van herkende ziel is waarheid die nooit verward verleden heeft gepijnigd maar heden mag je leven als het hart is geƫigend kun je al het moois beleven liefs Raira |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2004 | ||
Thema's: |