Toen..
speel met de restjes haren
van wat ooit kind is geweest
waar tranen onbekend bleven
en gevoelens slechts een spel
geen eenzaamheid te vinden
in die jaren van geluk
onbezorgd en onbezonnen
elk moment kon nooit meer stuk
waar zich nu de scherven tonen
vond je dan een lach, een zoen
help me verloren mee te zoeken
naar die kleine meid van toen
-12.12.2004-
fox_bert: | Dinsdag, december 14, 2004 12:16 |
ai nooit meer kind zijn dat is wel eens klote tijdens het volwassen zijn. als compensatie probeer ik het kind in mij naar boven te halen en dan weer gauw terug in het volwassen zijn, maar wel met de warmte vna het kind. prachtig verwoord Bert |
|
Galadriëlle: | Maandag, december 13, 2004 22:37 |
Hoe vreemd het ook mag klinken, net als Rob zegt, dat kind vind je terug in het heden, de toekomst, zoek daar als er in toen niets meer te vinden is.. En dat hóéft niet alleen.. knuff, Suus |
|
Robski: | Maandag, december 13, 2004 18:57 |
Mooi geschreven :) Dat zoeken moet je echter niet in je verleden doen maar in je heden en wat nog komt.. Het leven is als een snelweg, altijd vooruit kijken en zo heel soms eens in de spiegels, een momentje achter je kijken.. om daarna weer vooruit te gaan.. Probeer niet iets te zoeken dat was, maar zoek iets dat IS en vind daar de kracht die je nodig hebt.. Liefssss XxX ikke |
|
Rino Saurus: | Maandag, december 13, 2004 17:38 |
Is mooi. :) Gemakkelijk in te beelden/mee te voelen: de sfeer, de gevoelens erachter, het verhaal. Erg herkenbaar ook, denk ik. X |
|
Auteur: Toonie | ||
Gecontroleerd door: Toonie | ||
Gepubliceerd op: 13 december 2004 | ||
Thema's: |