Rake opmerkingen gaan door mij heen,
Boze woorden uit mijn mond.
Tranen vinden het zo gemeen,
En vallen op de grond.
De woede in mij,
Die zich zo lang heeft in gehouden.
Maar na wat jij zei,
Kon ik het niet meer houden.
Ik verspil woorden,
Terwijl ik het echt niet wil.
Ik vertel de dingen die mij stoorden,
En toen werd het stil.
Ik hoor jou adem,
In, uit, in, uit.
Daarna hoor ik je stem,
Een aangenaam geluid.
Je bent boos op me,
dat ik me zo liet gaan.
Oke, misschien was het iets te,
Maar ik kon het even niet meer aan.
Wees maar boos,
Het maakt me even niet uit.
Tis niet dat ik er voor koos,
Maar het is dat niemand er om fluit.
Ik kan er niks aan doen,
Dat ik me alleen voel,
En dat alles me herinnert aan toen.
Waarom begrijpt niemand wat ik bedoel!
erje: | Woensdag, december 15, 2004 19:21 |
goed gedaan gooi het eruit niets opkroppen, dan kun je weer met goede moed verder liefs erje |
|
Peter van der Linden: | Woensdag, december 15, 2004 13:53 |
Even je boosheid er uit gooien. Kan enorm opluchten. Liefs, Peter. |
|
~Starlight~: | Woensdag, december 15, 2004 10:30 |
Als je niet vertelt wat je dwars zit zal het ook niet zo snel veranderen dus hou het niet voor jezelf.. Praat erover met mensen die het niet erg vinden als je je laat gaan, bij wie je mag schreeuwen, slaan, schoppen en huilen.. Echt mooi geschreven! Liefs, Stefan |
|
sunset: | Woensdag, december 15, 2004 09:28 |
Gevoelens uiten mag, moet. Zelfs boosheid. Als het daarna maar weer in je opgeklaard is. Liefs / sunset PS: En om te begrijpen moet je 'de geschiedenis' kennen, ool al is je pijn voelbaar. |
|
Auteur: *shasa* | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 december 2004 | ||
Thema's: |