tranen glijden over mijn lippen
waar jou zachtheid mij heeft gekust
en ik voel me angstig en verdrietig
kruip in elkaar om weg te duiken
ik vergeef het je, alles
maar ik kan vergeven wat ik wil
toch zal ik moeten wachten
in onzekerheid die mij sloopt
die mijn eigenwaarde vernietigd
in één klap, alles weg
de vreemde handen die jou tastte
op elk deeltje van jou mooie lijf
kan ik accepteren of negeren
alles vergeef ik en verdring ik
maar blijf hier
ik kan zoveel in je ogen lezen
spijt, verdriet en zoveel meer
ik huil mijn tranen, voel intense pijn
als ik denk aan alles
het maakt me kwetsbaar
een woedegolf stroomt over
dat is mijn eigen-haat
aangewakkerd door jou liefde
want je maakt me en breekt me
maar ik vergeef je
vergeef je alles... ookal kwets je me..
tot in het diepste van mijn ziel
Auteur: bevertje | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2004 | ||
Thema's: |