Ik zit, ik rust. Ik hoor de golven.
Ik hoor alles wat er besproken word. Golf voor golf raakt de wal. Breekt en breekt zijn beloftes.
Niemand, van de golven, snapt waarom het niet verder gaat. Ze vertellen hun geheim, maar ze worden gebroken.
En ik zit hier. De brekende golven, raken bijna mijn voet. Ik voel hun geheimen, wil ik niet. Maar hun kou zal in mijn lichaam dringen. Ik zal gevoed worden met hun verontwaarding, hun geheimen zijn straks van mij.
Het geruis in de verte, klinkt luid in mijn oor. Ik wil het niet horen, luister naar de duin, maar niks helpt. Ze hebben het op mij gemunt. Zelfs de zandkorrels vertellen mij, wat hun zo dwars zit, van al die jaren. De zeemeeuwen horen erbij.
Een koude rilling, ik kijk rond. Zie dat de golven bij me zijn gekomen. De wind heeft ze gebracht. De wind brak en bracht het. Allemaal alsof ik het wonder ben. De God van de oceaan.
Terwijl ik niet meer als een schoolkind ben, niet meer als een roekeloze pegel. Bevroren in de kou. Ondertussen allang drijvend in het water.
Groenig, grijzig. Niet meer blauw, zoals het was.
En ik krijg de verwijten.
Golf voor golf, word mijn hart gevuld met hun geheimen. Hun geheim word mijn geheim. Een hart gevuld door liefdadigheid.
Drijf ik als dader.
Auteur: Elisar | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 19 december 2004 | ||
Thema's: |