medelijden uit zich in gewaande vriendschappen
een geïdealiseerd doel om minachting te verbergen
het steekt als messen door mijn huid tot in mijn botten
walging, voor oppervlakkigheid en het onechte
doordrenkt met onwetendheid gaan zij hun weg
zonder zich te realiseren dat ze zielen kwetsen
Ik glimlach in het voorbijgaan en dans op hun graf
het vult mijn hoofd totmijn geheugen is gewist
het leven, een illusie, getekend in mijn bloed