's morgens word je wakker
zoals altijd, je gaat naar school
iemand plant daar aan aanslag
't is toch te idioot?
hoe moeten we nu denken
over een doodnormale dag
de wereld is van ons allen
als iedereen dat nou eens zag
12 jaar oud maar mentaal al 60
je sleept zo veel meer met je mee
je ouders ben je ook verloren
waar moet 't nu heen?
een kind soldaat, je bent gedwongen
maar wat kon je doen?
je leven is pas net begonnen
maar 't lijkt al veel te lang
anti-moslim, anti-nazi
anti-mensheid lijkt het wel
zullen we er aan moeten geloven?
of trekt er nog iemand op tijd aan de bel?
iedereen is gelijk, jong of oud
welke afkomst ze ook hebben
deze wereld hoort één te zijn
wanneer zullen we dat beseffen?