Verzwolgen paradijs
Het was een mooie dag
De vissersvloot vertrok al vroeg in de morgen
Om voor verse vis op de markt te zorgen
Mensen zwaaide ze uit met een lach
In de hotels aan de kust
Ontbeten in alle rust en kalmte de eerste mensen
Obers brachten alles rond wat ze maar konden wensen
Meer dan menigeen oplust
Het weer was warm
Kinderen speelden in zee, sprongen over de golven
Soms werd er proestend eentje opgevist als ze werden bedolven
De zee was voor de rest heel kalm
Het was een paradijs op dit eiland
Met een vreemde doch mooie naam Phuket
Mensen lagen te zonnen op een lekker ligbed
Genietend van de mooie palmen en het witte zand
Ergens diep onder de zee gebeurde toen iets
Er werd niet voor gewaarschuwd
De zee werd leek het wel omhoog gestuwd
Er verscheen een meters hoge golf uit het niets
Deze denderde op de kust af
Zonder mededogen
Werden de vissersboten mee gezogen
Mensen stonden te kijken, aan de grond genageld….paf
Toen kwam de golf aan land
Hij overspoelde de stoelen van riet deze spoelde ver
Palmen knapten af als de eerste de beste lucifer
Er bleef niets over van het mooie strand
Maar daar hielden de golven niet op
Ze denderden door, dwars door de straten
Binnen bij de mensen, niet op tijd verlaten
Ook daar hielden ze huis, konden geen stop
Als een smerige modderrivier gingen ze verder de dorpen in
Bussen en auto`s dreven mee
Op de golven van de zee
Maar dit was nog maar het begin
De zee trok zich terug, het water was weer vlak
Mensen zaten op daken te wachten op hulp met veel geduld
Sommige hadden nog net in de onverachte haast hun tassen gevuld
De hemel boven het rampgebied was net als even daarvoor weer strak
Maar de ramp was niet te overzien
Mensen liepen verdwaast rond
Vroegen zich af:”Hoe gaat het met mijn familie…alles nog gezond?”
Ergens stak een been uit een laag modder, de rest was niet te zien
In ziekenhuizen gingen vrouwen op zoek naar een dierbaar
Een arts werd gevraagd of hij iets wist
Zag ze haar kind daar staan….of had ze zich vergist?
De waarheid was nog erger, het lag dood op een brancard
Met ogen waarin de lichten waren verdwenen
Staart de vrouw naar haar kind op de brancard
Terwijl ze hulpeloos naar de hemel gebaard
Langzaam begint ze onbedaarlijk te wenen
Tranen vloeien over haar wangen heen
Maar niemand legt een arm om haar
Dat is misschien raar
Maar helaas ze is niet alleen
Overal klinkt het gehuil om familieleden
Ze worden snel begraven in kuilen
Waar mensen bij elkaar staan te huilen
Er word zo enorm veel door deze arme mensen geleden
Toeristen zijn uit hun hotels gedreven
Velen willen zo snel mogelijk naar huis
Want hier is het niet pluis
Snel een schadeformulier ingevuld en hopelijk keurig netjes geschreven
Want ja, je gaat toch naar het paradijs
En ze hadden geen hoge golven besteld
Dus voor sommige gieren telt één ding, en dat is geld!!
Ze zijn niet goed wijs!!
Mensen staren verdwaast voor zich uit
Ze kunnen dit niet verwerken in hun gedachten
Niets kan op dit moment hun leed iets verzachten
Er word ergens frustratie en woede geuit
Waarom moest dit ons gebeuren?
Mensen zijn door deze ramp alles kwijt
Het litteken is er, er is geen verwijt
Ergens klinkt er een gehuil…weer een vrouw die staat te treuren
Hele families zijn uit elkaar gescheurd
Door wat er is gebeurd
De vissers komen nooit meer terug van zee
Hun schepen zijn gezonken
De opvarende verdronken
Misschien, heel misschien neemt een golf ze mee
Mee naar wat eens het paradijs was
Naar het wonderschone eiland
Phuket, met zijn eindeloze witte strand
Nu verdwenen onder een dikke modderplas
Langzaam vertrekken de vliegtuigen
Van de korte startbaan
Maar de mensen achter, met lege handen staan
Hun toekomst en dromen in duigen