Op mijn pad
mijn pad van het leven
staan lantarenpalen
die prachtig licht geven
maar lantaren palen
gaan soms stuk
dan word het donker
en voel ik geen geluk
Stressend probeer ik ze te maken
moeilijk, maar met succes
en als er wat mis gaat
is het een wijze les
lettend op gaten en kuilen
loop ik over mijn pad
kijkend naar plekken
waar ooit een vriend zat
vandaag,
heeft een vriend van mij
mijn lampjes kapot geslagen
en ik ben helemaal niet blij
niet expres,
dat weet ik al lang,
maar nu,
ben ik weer eenzaam, en bang
Marjolein 03-01-05
~Starlight~: | Dinsdag, januari 04, 2005 08:51 |
Gelukkig weet je dat het niet express was.. ik hoop zo dat je me niets verwijt, al zou ik het begrijpen als dat wel zo was! ik had nooit gedacht dat dit jou zo zou beinvloeden :(.. Voor wat het waard is: je hebt me wel wakker geschud! Ik weet dat Deb misschien teveel voor me betekent maar dat vind ik niet heel erg, daar kies ik zelf ook voor. Maar je hebt me wel doen inzien dat ik moet vechten, misschien bedoelde je het niet zo, maar ik kregeg het gevoel dat ik onwijs zwak zou zijn a |
|
*Fighter*: | Maandag, januari 03, 2005 22:45 |
Meis.. Wat mooi geschreven!!! Egt!! Maar je bent niet alleen! Nooit! Dat weet je he.. Ook al voel je je nog zo eenzaam. Er zijn altijd mensen op dat pad te vinden, maar soms is het niet te zien.. Maar onthoud dat ze er wel zijn! KoppieJ op! XxX |
|
Peter van der Linden: | Maandag, januari 03, 2005 22:44 |
Er komt straks zeker een veel betere vriend. Denk je, dat jou dat alleen overkomt. Nee hoor! Dat heeft iedereen meegemaakt, ook ik. Maar het is echt geen beletsel om straks gelukkig te worden. Je moet het zelf wel willen, natuurlijk. Dus doe je best, dan komt alles goed. Liefs, Peter. |
|
Auteur: *shasa* | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 03 januari 2005 | ||
Thema's: |