Dek mij toe
tot mijzelf gekomen in kilte
ontdek ik dat ik
vandaag weer eens ben wie ik ben
als sneeuwvlok
die smelt op warme handen
ondanks welzijn verbaas ik mij
dat ik in zachte klei door zout
en keihard water ben verdroogd
door wrede adem
via sluipweg van lucht en zon
als zandkorrel weggeblazen
rul vooruit vliegend op de wind
die in mijn ogen krast en huilt
mijn hart wist het al een lange tijd
hoewel geest het niet bevatten kon
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
Thema's: |