ik schuur tegen muren
ik schuur tegen muren
die ik zelf heb gebouwd
wil gaan vervellen
veilig vertrouwd weer herstellen
gaf jij mij de stenen die
tussen ons kwamen te staan
metselde ik aan de scheiding
lieten we elkaar zo maar gaan
het was ieder voor zich
vrijheid in ruimte en tijd
maar de warmte verdween
door gebrek aan intimiteit
vervellen is geen herstellen
nieuw is de huid
maar in muren zal ik
altijd jouw stenen nog tellen
wil melker
17/01/2005
Diane: | Maandag, januari 17, 2005 11:30 |
In elke steen die je bouwde, ligt een herinnering.Mooi geschreven liefs Diane | |
Fri..: | Maandag, januari 17, 2005 09:56 |
diep gedicht weer wil. en een mooie zoals altijd eigenlijk :) Liefs,Frida |
|
Weynita: | Maandag, januari 17, 2005 09:26 |
hmmm... ach, ik kan alleen maar zeggen: mooi opgeschreven... Kuzzz... |
|
Mamke: | Maandag, januari 17, 2005 09:08 |
Wat prachtig, herkenbaar verwoord. Gr. Mamke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 17 januari 2005 | ||
Thema's: |