Moedeloos zwalk ik door het huis

Mijn moeder krijgt bij elke opmerking een sneer

Ik grom, brom,  ik bries en bruis

En als ze nog iets zegt, doe ik het zo weer

Ik ben vandaag niet te genieten

Alles loopt ook in het honderd

Elke voorbijganger zou ik, gewoon omdat ze voorbij komen, willen beschieten

En dan ook die klote regen die uit die rothemel neerdondert

De dag begon zo goed, ik was vrolijk, het kriebelde in mijn buik

Maar opeens was het daar: de ommeslag

Opeens liep ik daar met de verrekte bokkenpruik

Hier met die frons, weg met die lach

En je zou denken, een vriendelijk woord verzacht de pijn

Maar niets is minder waar, ‘bekken dicht’ was mijn reactie

Er krioelde van alles door mijn chagrijnig brein

Moord, doodslag, een zelfmoord of terreuractie!

Vandaag was ik een beest, een zwijn

Tot het moment aanbrak dat hij, en hij alleen, een paar woordjes tegen me zei

Ik lachte weer, dag regen, welkom zonneschijn!