tranen stromen over mijn wangen,
want ik voel niet dat verlangen
dat ik zou moeten voelen
net nu jouw liefde niet meer is te bekoelen.
Ik zie je lange haar weer wapperen in de wind,
je was toen net een klein kind.
Maar ik voelde mijn hart niet sneller slaan
en begon niet te blozen als ik je zag staan.
maar ik wou nog steeds niet toegeven,
dat ik nooit voor jouw zou leven.
Tot ik het dan eindelijk inzag
Maar dan zie ik weer je lach
en ik wilde het niet zeggen
maar wist dat ik het je ooit eens moest voorleggen.
Je lach zou dan verdwijnen
en ik hoopte innig dat je niet zou wegkwijnen.
want dan had ook ik verdriet
want het was een mooie vriendschap die ik verliet