Een engeltje, o zo klein
in het licht der duizend sterren
gewikkeld in de warme bries van Gods adem
Toen oppeens een grote knal
luide schreeuwen
golf van kilte
verre stappen
schel gelach
paniek in Duister
engeltje verdwaald
huilend om de VREDE
waar is God?
Zon en maan, nu gedaan
maan wil donker, zon wil licht
zon hoopt op vredig bestaan;
haar stralen op de maan gericht
elke nacht, wil maan het duister
en hoor je zacht gefluister;
de engel smekend aan de maan
laat het licht toch voortbestaan
*Geïnspireerd door de citaat; "je kan niet boos zijn op God voor het kwaad, net zoals je het licht ook niet de schuld kan geven over het duister"*
mensen, als we een betere wereld willen, wij dragen er de verantwoordelijkheid van. God kan enkel zen stralen over ons laten neerdalen, en hopen dat we ze naar elkander weerkaatsen. Als we zelf het licht niet willen zien, zal het altijd nacht blijven.