Wanneer ik aan jou denk,en aan alles wat we hebben doorgemaakt,
Zie ik geen goed,alleen maar kwaad.
De dagen vol pijn en haat zijn dan ook eindelijk voorbij,
Maar de dagen vol verdriet gaan maar langzaam aan mij voorbij..
Ik tel de dagen waarop jij lief bent tegen mij,
En op de dagen dat we elkaar niet spreken,voel ik me weer vrij.
De nachten waarin ik over jou droom,gaan als een flits voorbij,
Maar de gedachtes dat ik van je hou,laten me maar niet vrij.
Het lijkt als een verslaving geworden,Pijn willen worden gedaan door jou.
Ik wil jou alle verdriet schenken,die ikzelf niet verdien,
Want jij was degene die mij niet kon laten zien,
Dat jij net zoveel van mij hield,als ik van jou.
Ik tel nog steeds de dagen waarin ik niet aan je denk,
En ook de dagen waarin ik je niet mis.
Maar nog steeds ben jij dat ene kleine deeltje van mij,
Misschien was het dan toch meer dan pijn en verdriet,en heb ik mij ècht vergist?