Eenzaam.
Langzaam glijdt je uit mijn hand vandaan
ternauwernood kan ik je nog verstaan
Wat heb ik toch verkeerd gedaan?
Laat mij toch niet zomaar gaan!
De eenzaamheid in mij
kan geen mens verstaan
het stil verdriet erbij
zal niet voorbij meer gaan.
Wat is het ,wat ik mis?
kon ik er achter komen
maar wat het ook maar is
het zijn beslist geen dromen!
Verdwaald tuur ik uit mijn raam
mensen lopen langs en praten
zij zien mij helemaal niet staan
hebben niets niet in de gaten.
Want het stille verdriet
is iets
wat niemand ziet.
Will Hanssen: | Zondag, januari 23, 2005 20:51 |
Mooi geschreven Jacqueline! Vaak is het moeilijk om je verdriet te tonen omdat je andere mensen niet wilt belasten en dan hou je het voor je..... Liefs, Will |
|
erje: | Zondag, januari 23, 2005 17:35 |
stil verdriet is pijnlijk maar je moet het zelf aangeven dan zal er altijd iemand zijn bij wie je tercht kan, maar ja je kruipt er vaak voor weg, gelukkig is het een herinnering mooi geschreven liefs erje |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2005 | ||
Thema's: |