Het is de angst om mensen kwijt te raken
Die mij soms plotseling vult met paniek
Dan kunnen geen woorden mij meer troosten
En vul ik mijn hoofd enkel met negatieve kritiek
Het is de angst om straks alleen te staan
Die soms enkel nog maar tranen laat komen
Dan denk ik aan mensen om wie ik zoveel geef
En mij ondanks dat, toch zijn ontnomen
Het is de angst om geen controle te hebben
Over mijn hoofd, mijn hart en mijn geest
De angst dat onmacht mijn leven zal heersen
Alles realiseert wat ik ooit heb gevreesd
Het is de angt om iedereen te verliezen
door mijn woorden, tranen en gedachten
Het vult mijn hart, kruipt in mijn hoofd
en bezorgt mij slapeloze trieste nachten
Het is mijn angst die soms mensen doet schrikken
Als ik tranen laat zien, op een onverwacht moment
Tranen die ik liever verborgen voor iedereen houdt
Omdat ik liever wil dat niemand mijn angst kent