Zal de zon ooit stoppen met schijnen?
Zodat ik uit de schaduw kan verdwijnen.
Wordt licht, donker dan?
En jij de enige die mijn ziel verlichten kan.
Zal warmte aanvoelen als kou?
Jij bent bij mij, maar ik mis jou.
Zullen de sterren doorgaan met twinkelen?
Jij houdt me vast en toch blijf ik hinkelen,
tussen blijdschap en verdriet.
Waarom ben ik de enige die dit ziet?
Het licht maakt me moe,
Waar moet ik anders naartoe?
De zon maakt me kapot.
Ik zal dit waarderen als mijn lot.
In het donker kan ik eindelijk fantaseren,
over hoe ik stop mijn ziel te blinderen.
Gelukkig komt de nacht eraan,
misschien kan ik dan vrijuit gaan.
Zal de zon dan eindelijk even weg zijn?
Zodat ik verlost ben van de pijn.
In het schijnsel van de maan,
zal ik altijd voor jou klaarstaan.
De zon komt op, het wordt alweer licht,
misschien klapt mijn ziel
nu wel voor eeuwig dicht.