Denkend,, Aan het gene wat mijn vader zei..
‘Alleen idioten doen dat..’
Die gedacht blijft steeds heel dicht bij mij
Val steeds weer.. In een diep gat..
Ik wou nu die ene stap zetten..
Maar nee.. Ik doe het niet meer..
Niemand, die op me hoeft te letten..
Het doet me zo’n pijn.. Steeds weer..
Ze begrijpen me gewoon niet..
Maar dit doet zoveel pijn..
Ze doen me alleen maar meer verdriet..
Waarom kan mijn ik niet voor 1 x anders zijn..?
Ik weet alleen dat ik dit zo niet gewild heb..
Het lukt me niet om hier uit te komen..
Net of ik vast zit.. In een groot, sterk web..
Zelfs tranen, mogen daar niet in stromen..
Waarom doen mijn ouders nou zo rot..
Het doet me steeds maar meer pijn..
Het maakt me juist nog verder kapot..
Ik wil gewoon net als de anderen zijn..
Nu opeens wil ik toch geen hulp meer..
Omdat mijn ouders zo rot reageren..
En er over praten doet me zoveel pijn, elke keer..
En het is zo moeilijk.. om mezelf te accepteren..
Vinden meer mensen mij misschien raar..
En houden ze me misschien voor de gek..
Ik weet alleen.. Ik ben hier nog lang niet mee klaar..
En deze problemen.. Kan ik niet meer dragen op m’n nek..
][ Nja.. Weer is een gedichii van mij..:) ][