Gebonden in een leven
Gebonden in een leven,
takken en doornen versperren de weg je zit daar,
gevangen in je eigen zijn,
soms alleen soms met iedereen om je heen.
Steeds vind je nieuwe stukjes,
stukjes van die grootte puzzel
stukjes die je vertellen
stukjes die je de weg wijzen
stukjes met de spelregels de regels van het leven.
Steeds maak je meer vrij
steeds verbrand je meer doornen
knipt het prikkeldraad bij je vandaan
je vraagt je af waarom heb ik gekozen voor dit leven
en sterker nog je weet het...
Steeds weer nieuwe pijn
steeds weer met nieuwe gezichten
je leert er van en weer meer.
Later als je groot bent kun je alle wonden genezen je kunt het al,
maar ze weten je nog niet te vinden
de weg is lang maar het grootste deel zit erop
nog even nog even en nog even
en deze wereld is te klein alles gezien alles verloren
en steeds er weer bovenop.