Lieve Pappa,
Het is zover, het mooie huis ga ik verlaten,
met een dubbelgevoel en mijn hersenen in verwarde staten.
Maar het is niet erg, een volgende fase komt eraan,
waarheen deze weg mij leidt weet ik niet, maar ik kan het aan.
Ik weet dat je naar me kijkt,
en glimlacht naar wat nu een vrouw lijkt.
Ik doe mijn best, met lach en traan en borst vooruit,
een positieve instelling is hoe het motto luidt.
Helaas heb ik in mijn leven al veel verloren,
waarbij ik mijn positiviteit wel eens liet verstoren.
Maar emotioneel is het soms zo zwaar,
"what doesn't kill you makes you stronger".
daarom sta ik elke ochtend weer vrolijk op en bedaar.
Ik heb een druk en interessant leven,
dat was altijd jouw wens voor mij dat heb ik na kunnen streven.
Een stukje extra geluk probeer ik nog te vinden,
Ik weet zeker dat het er is en dan zal ik het vastbinden.
Paps ik mis je en vooral in de aanmoediging en vertrouwen in mij,
nu moet ik het allemaal alleen doen met jou in gedachten aan mijn zij.
Liefs Miriam