Val me niet meer aan...
Val me niet meer aan
want ik heb al verloren
in de strijd om het bestaan
verdiende ik als mijn sporen.
Elke dag buig ik mijn hoofd
en laat ik me gaan
vroeger was ik sterk
kon ik het leven aan.
Vroeger was ik een meisje
nu ben ik een vrouw
maar ik leef niet echt
ik weet niet wat ik kan.
Een leven van sterven
is een hel op aarde
dit leven zo beleven
heeft geen enkele waarde.
Ik staat klaar om te vertrekken
geen dag is me meer te vroeg
ik weet dat het nog erger kan
maar 't is al erg genoeg...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: _Sweet_Me_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||