Gestaag,als beneveld door een waas
groeit de zon boven het rijpe koren
de nacht laat zich dalen,tot ver achter de horizon
en ik ,ik kijk door mijn eigen waas,
en zie geen eens een horizon
waar de verte klinkt als melancholie
daar zou ik mijn hart willen geven
geen vraagstukken die mij nog in stukken scheuren
alleen maar zekerheid,op een verder leven
die stilaan het schemer weer doet kleuren
als in droom bewaar ik een prent
uit een ver verleden jongens boek
en die mij ieder keer weer doet tranen
en vraag mij telkens af ,waarom ik
geen getekend plaatje mocht zijn,,,
,,,Psych,,,
Peter van der Linden: | Zondag, januari 30, 2005 18:27 |
Ontroerend mooi. Fijne avond, Peter. |
|
hiljaa: | Zondag, januari 30, 2005 16:54 |
door een waas van melancholiek droom ik een prent!!!! mooi beschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lieverdje: | Zondag, januari 30, 2005 16:09 |
Omdat jij het waard bent om te leven! Ik zou je liever zien als een gelukkige man! Liefs |
|
Lia : | Zondag, januari 30, 2005 12:59 |
gevoelig neergezet... en eh.. ik ben blij dat je iemand bent van vlees en bloed die nog mooi dichten kan ook.. knuf, Lia |
|
*Butterfly*: | Zondag, januari 30, 2005 12:40 |
Heel mooi, Liefs esther |
|
sofieketjeuh...: | Zondag, januari 30, 2005 12:38 |
mooi | |
fox_bert: | Zondag, januari 30, 2005 12:25 |
wauw man, goed omschreven zeg, en zeer herkenbaar voor velen foxje |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2005 | ||
Thema's: |