Het licht kijkt glazig in ’t avondrood
de nacht verwacht en slaat
het leven dood.
In de woestijn
knaagt een kale rat
aan dorrend vlees, dribbelt
door een vaag visioen.
Er dreigt een storm
en het donker verzandt
in ademnood,
verliest haar grip.
Een eenzame gier aast
blind op niets, geen zicht
geen speling van het licht
en wie is daar
zo verdwalend in de nacht
een ik een jij misschien?
Een licht weerkaatst het ochtendrood
ontwaakt en weerspiegeld de wereld
in het groot.
sunset: | Maandag, januari 31, 2005 10:01 |
Wohw. Schitterend deze poëzie weer. Liefs / sunset PS: Ik lees het navolgende wel als een strofe ... In de woestijn knaagt een kale rat aan dorrend vlees, dribbelt door een vaag visioen. ... |
|
hiljaa: | Maandag, januari 31, 2005 08:48 |
verwarring is er uit te lezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 31 januari 2005 | ||
Thema's: |