slotakkoorden
slotakkoorden klinken
het einde is in zicht
de horizon wordt benaderd
tranen op mijn gezicht
kan alleen maar toekijken
de laatste zware reis
is voor hem begonnen
het leven is niet goed wijs
de waarom vragen komen boven
in al het tastbaar verdriet
antwoorden zullen we niet krijgen
want die zijn er gewoonweg niet
de laatste reis wordt gemaakt
definitief afscheid elke keer
want morgen is het voorbij
dan is ie er misschien niet meer
het is niet te bevatten
kwijtraken waar je van houdt
alleen al de gedachten eraan
maken mij vanbinnen koud
Jacqueline: | Dinsdag, februari 01, 2005 17:34 |
Gelukkig zijn er de herinneringen en de hoop dat je elkaar eens weer kan ontmoeten,dat geeft troost!!!! Sterkte xxxx |
|
nica: | Dinsdag, februari 01, 2005 17:10 |
en we moeten ons er allemaal bij neerleggen. En we moeten het allemaal zelf een plaatsje geven. en we moeten er allemaal zelf mee doorleven. en we moeten door..mooi gedicht liefs nica |
|
Laura Luijkx: | Dinsdag, februari 01, 2005 17:05 |
*Stilte* Heel herkenbaar geschreven! Precies hetzelfde als met mijn opa, iedere dag "afscheid" nemen, niet wetend of hij er die morgen nog zou zijn... Liefs, |
|
hiljaa: | Dinsdag, februari 01, 2005 15:36 |
nu ben ik stil ik heb het kil, zo droef zeker niet stroef! knufliefs--hiljaa-- |
|
Mamke: | Dinsdag, februari 01, 2005 14:24 |
Wauw, erg mooi verwoord. groetjes, Mamke |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:18 |
Heel mooi dit gedicht. Maar ook heel droevig. Vooral als degene, die afscheid moet nemen, nog jong is. Ik wens jullie sterkte. Liefs, Peter. |
|
sunset: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:17 |
Tastbaar, voelbaar verdriet. En toch, je kunt niets werkelijk aan de dood kwijtraken. Liefs (en mijn warme genegenheid) / sunset |
|
arie.v.d.zalm: | Dinsdag, februari 01, 2005 12:56 |
heel mooi verwoord moin moin arie |
|
Raira: | Dinsdag, februari 01, 2005 09:37 |
leven is niet goed wijs en toch zitten we er middenin totdat het zijn recht weer opeist vaak vraag je je af wat heeft het voor zin weer een rakend en aangrijpend gedicht liefs knuff Raira |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, februari 01, 2005 09:08 |
mooi...intens...ontroerend verwoord!! hoe vaak mensen ook proberen te beweren'de dood hoort nu eenmaal bij het leven'...ik trap er niet in...niets onnatuurlijkers dan leven dat wegvalt! sterkte! liefs/knuffel,Mart |
|
de nifter: | Dinsdag, februari 01, 2005 08:47 |
het leven is niet goed wijs... helemaal mee eens. sterkte | |
psych: | Dinsdag, februari 01, 2005 08:15 |
mooi Lia,,,,liefs,,,psych,,, | |
zwaantje20: | Dinsdag, februari 01, 2005 08:00 |
ik vind het gewoon weg prachtig iemand kwijt raken waar je van houd doet pijn; ik weet het en vergeten zal je nooit doen liefs |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2005 | ||
Thema's: |