Ik leerde je kennen, en in het begin was je heel goed voor mij,
De dingen die je deed, de dingen die je zei, echt ze maaktten me blij.
Maar ik was heel onzeker over mezelf, en jij wist dat,
je zei tegen me, we komen er samen wel uit schat.
Ik had zoveel vertrouwen in jou en heb het allemaal geloofd,
al die gouden bergen die je me toen had beloofd.
Maar jij was toch degene die me probeerde met woorden kapot te maken,
woorden zo hard dat ze me nu nog telkens raken.
Je bent dom, raar, zielig en zwak,
ja ik geloofde ze allemaal want ik was een wrak.
Jij was zoveel ouder dan mij, en daarom keek ik tegen je op,
was helemaal verliefd op jou, jij was het jij was top.
Je probeerde me in je macht te krijgen, zodat ik niet meer bij je weg durfde te gaan,
En dat is iets dat ik wou dat ik dat veel eerder had gedaan.
Je kon niet van een andere meiden afblijven, en ook daarmee heb je me bedrogen,
je hebt me jarenlang voorgelogen.
Nu denk ik nog wel eens terug aan deze moeilijke tijd,
en dan komt er weer een traan, een traan van verdriet, maar ook van geluk, dat ik uit deze periode ben bevrijd.
Ik hoop dat ik ooit het vertrouwen in een mens terug kan krijgen, en dat ik over mijn onzekerheid kan komen,
ik ga hier keihard voor knokken en niet alleen van dromen.
Jessie.