Als ook mijn wereld
Niet verdwijnt
achter de leden
Die mijn ogen verbergen
Dan ziet iedereen de lach
Die mijn leven wil verschuilen
achter de vele troostende tranen
Die mijn ogen eeuwig huilen
De herinneringen die weerspiegelen
als schoonheid in mijn pupil
De duisternis, zwart, leeg
Die mijn ogen zonder angst vullen
Mijn deuren die niet sluiten
zijn de poorten tot mijn ziel
de verraders die mijn geheimen
Mijn hele leven lang zullen onthullen